Әлемнің философиялық бейнесі қалыптасатын бастапқы түсінік болмыс категориясы болып табылады. Болмыс-бұл ең кең, яғни ең абстрактілі ұғым. Ең алдымен, «болу» ұғымы - бұл тіршілік етуді, бар болуды білдіреді. Бір жағынан болмыс-адамның санасынан тыс және тәуелсіз объективті, шынайылықты білдіретін ұғым. Басқаша түсіндіргенде- бұл адам тәжірибесінің мүмкіндігінен тыс жатқан шындық, сондықтан адам мен оның санасына, адамзатқа тәуелді емес. Болмыстың негізгі екі түсіндірмесі бар, барлық бар, нәрсе болмыс – бар болу, не болмаса болмыс - барлық бар нәрсеге мүмкіндік беретін өмір сүру принципі болып табылады, бірақ бұл ретте болмыс қандай да бір нәрседен тыс болып табылады. Болмыс (мәні, бар), бірінші жағдайда барлық нәрсе бар - бұл материалдық заттар, және барлық процестер ( физикалық, химиялық, геологиялық және т.б.), және олардың қасиеттері, байланысы мен қатынастары. Ертегілер, мифтер және қиялдау - мұның бәрі де болмыстың бір бөлігі ретінде рухани шындықтың бір түрі болып табылады. Болмыстың антитезасы (қарама-қайшылығы ) бейболмыс (ештеңе ) болып табылады. Болмыс және бейболмыс яғни , ештеңе бір-бірімен өмір сүре алмайды. Бейболмыс салыстырмалы ұғым ретінде, абсолюттік мағынаға ие. Философияның пайда болу кезеңінде Парменид бейболмыс жоқ нәрсе деп есептеген. Бейболмысқа өту болмыстың бұзулу деп есептеледі ( мысалы., өлім ). Екінші жағынан, Платоннан онтологиямен ( болмыс туралы ілімдер ), негізгі категориялары ретінде бейболмысты қатар санайтын дәстүр бастау алады. Яғни «ештеңеден ештеңе пайда болмайды » принципін қабылдамайтын абсолюттік, өмір сүрумен, Құдаймен (әсіресе, бұл дәстүр Құдайдың дүниені жаратуымен негізгі христиан догматтарының бірі болып христиан философиясында дамыды
Бейболмыс мысалдары : әлі туылмаған және тумаған адамдар, құрылмаған заттар ; бұрын болған, ал содан кейін қайтыс болған, қираған адамдар, заттар, қоғамдар, мемлекеттер, қазір олар жоқ, олар бейболмыс. Бейболмыс - > Болмыс - > Бейболмыс. Болмыс өткенді де, болашақты да қамтиды. Болмыстың өзгергіштігі-қалыптасуды білдіреді. Адамдар барлық кезеңде өмірлік маңызы бар мәселе алдында тұрды : болмыстың бар екенін мойындау, яғни болмыстың пайда болуын мойындау, не пайда болған жоқ деп есептеу, сондықтан мәңгілік, уақыт шексіз және осы негізде өмір сүру, не өзінің өмір сүруін өзін-өзі қамтамасыз ететін, автономды, абсолюттың қамқоршылығына мұқтаж емес деп жариялау түсінігі болды. Философия қандай да бір таңдауды қабылдай және ақтай отырып, болмыс философиясы, еркіндік философиясы сияқты түсініктер арқылы тарихта өз орнын тапты. Болмыс философиясы адамзат тіршілігінің мәңгілік және абсолютті (Құдай, ақыл және т.б.) тәуелділігін негіздеді. Еркіндік философиясы адамның өзін және тарихын жасайтынын дәлелдеп берді.
Бейболмыс (небытие – болмыссыздық, болымсыздық ) – болмыстың қарама-қарсы ұғымы. Егер болмыс бар нәрсенің бәрі болса, бейболмыс – бұл жоқ нәрсенің ( жоқтың ) бәрі, бірдеңенің толық жоқтығы (полное отсутствие чего-либо). Бірақ бейболмыс та болмыспен бірлікте және ол сияқты реалдылы ( шын ). Қоршаған дүниенің, әлемнің нәрселері, құбылыстары болмыста да, сондай-ақ бейболмыста да болуы мүмкін. Бейболмысқа әлі ұрықтанбаған, тумаған адамдар, жасалмаған нәрселер және т.с.с., сонымен бірге бұрын болған, ал
